Hoewel mijn onderwerpen op zichzelf eenvoudig en direct zijn, blijf ik het als een uitdaging zien, aan deze eenvoud dat extra toe te voegen waardoor ook het eenvoudige bijzonder wordt.
Ik kijk naar alles in termen van compositie, kleur en lichtinval, waarbij ook de achtergrond veel van mijn aandacht krijgt.
Het werk van Coren Geus is bovenal realistisch, ook in die zin dat ik geen symbolische duiding nastreef. Ik laat mij slechts leiden door waarneming en wel zo lang tot het schilderij gestalte begint te krijgen en zelf mede uitdrukking gaat geven aan de te volgen richting, waardoor ongemerkt een dialoog tussen “ons” op gang is gekomen als ware het mijn tweede gedachte.
Realisme is voor mij echter niet louter waarheid en tegenstelling zichtbaar maken. Het zien, het waarnemen is uiterst gedifferentieerd en om al die waarnemingen die op je netvlies belanden, om te zetten in olieverf is een wonder op zichzelf en een van de wezenlijke kenmerken van (de schilder) kunst.
Het manipuleren door weglaten, toevoegen, accenten, kleurschakeringen gebruiken, dient om spanning op te roepen.
Als het schilderij af is en ik me realiseer dat de beoogde ontmoeting tussen werkelijkheid en fantasie tot stand is gekomen, geeft mij dat telkens weer voldoening. De bevestiging hiervan in de vorm van bijval en weerklank van het publiek is ontegenzeggelijk van onmisbare betekenis. Het geeft aan dat je er in geslaagd bent ook anderen in je zienswijze, je gedachte, je gevoelens, te hebben laten delen.